Student

Mijn naam is Sagal, alleenstaande moeder van dochter van 11 jaar. Ik ben 33 jaar en eindelijk aan het afstuderen. Dat terwijl ik aan het herstellen ben van oorlogstrauma die ik 1992 meemaakte. 2 jaar geleden storte ik in elkaar. Diagnose PTSS en burn-out. Dat kwam doordat ik over mijn grens heen ging. Ik werkte naast mijn voltijdsstudie Pedagogiek/Jeugdzorgwerker aantal uren als jongerenwerker op een heftige groep. Daarnaast werkte ik ook nog in de weekenden in een wellness als gastvrouw en masseerde ik mensen die ontspanning nodig hadden na werk. Achter besefte ik dat bijna 18 uur op een dag bezig was met verschillende rollen te vervullen. Uit een diepe dal klim ik met Emdr therapie rustig naar boven. Ik ben en merk dat ik totaal een ander mens aan het worden ben. 1 die eindelijk van zichzelf begint te houden en niet meer wil verbloemen. Maar ik moet alles opnieuw leren. Je kunt wel zeggen, misschien klint het gek maar ik voel vlinders in mijn buik. Ik wil verliefd worden op mijzelf. Wat speelt op het moment in mijn hoofd.....Wie ben ik, wat kan ik en wat wil ik met mijn leven? Hoe zorg ik dat ik in het hier en nu blijf leven? Hoe zorg ik dat ik de regie over mijn eigen leven blijf houden? Hoe zorg ik dat ik altijd de hoofdrol van mijn eigen film blijf. Ik droom groot maar hoe begin ik klein ;) Ik kan al die rollen blijven vervullen maar dit keer wil ik Sagal blijven zonder schuldgevoelens, zonder schaamte, assertiever en nooit meer verdwalen. Dat was het voor nu ;) 

@sagal​

Welkom Sagal.
Een grote stap heb je gezet door bij jezelf te blijven.
Het gaat zeker lukken om de hoofdregisseur in je eigen leven te zijn.
Volgens mij hoef je die rol niet spelen.
Je bent uniek.
Succes ermee.