Even voorstellen: Jenny

Hoi allemaal!

Graag stel ik me hier even voor. Ik ben Jenny, 22 jaar oud en geboren en getogen in een dorp in Limburg. Ik woon nog bij mijn ouders, maar in de weekenden ben ik vaak bij mijn vriend te vinden in het Brabantse land. Ik werk als begeleidster op een woongroep voor verstandelijk gehandicapten met gedragsproblematiek. In mijn vrije tijd vind ik het leuk om met onze hond Karel te gaan wandelen, maar ook ben ik graag creatief bezig. Sporten is sinds een tijdje ook niet uit mijn leven te denken (ik durf het geen hobby te noemen, haha), ik zwem en doe aan hardlopen. Ook bezoek ik graag musea en breng ik (te) veel tijd door op mijn telefoon.

Februari vorig jaar ben ik in een burn-out beland. Ik deed teveel tegelijk en nog erger: teveel dingen voor anderen, ik vergat hierbij mezelf. Ik zat op dat moment in mijn tweede jaar van de HBO-opleiding muziektherapie. Ik bleef mezelf maar zeggen dat ik voor dit vak gemaakt was maar ik durfde niet toe te geven aan het gevoel dat dat helemaal niet zo was. Uit angst voor de mening van anderen ging ik steeds verder met deze opleiding, terwijl ik in de weekenden beide dagen werkte, thuis veel taken overnam, vrijwilligerswerk deed, muziekles gaf in de avonduren en van mezelf eiste dat iedereen dag en nacht bij me terecht kon. Dit resulteerde in veel te weinig slaap, ongezonde voeding (zolang het maar snel is...), overal achteraan hobbelen, twintig dingen tegelijk doen, als kip zonder kop door het leven vliegen en vooral: een ongelukkige Jenny. De laatste weken heb ik volgehouden met liters koffie en daarna viel ik in een zwart gat.

Inmiddels ben ik voor een groot deel uit dit gat geklommen en met vallen en opstaan kan ik steeds beter naar mezelf luisteren. Ik ben gestopt met mijn opleiding en ik heb hier geen moment spijt van gehad. Inmiddels ben ik ook weer aan het werk, ik heb een contract van 18 uur per week maar ik zit er vaak een paar uur boven (dat voelt prima hoor). Ik merk dat genoeg slaap erg belangrijk voor me is, en hier probeer ik ook echt aan te denken. Het blijft moeilijk om op tijd in bed te liggen, omdat er 's avonds toch vaak weer van alles tussen komt waardoor ik de tijd vergeet. Maar ik ben lerende!

Toen ik uit mijn burn-out probeerde te krabbelen merkte ik dat structuur me heel erg hielp. Ik kocht een planner en die hielp me de dag door te komen. Het voelt goed om punten op mijn lijstje af te kunnen vinken. Ik maakte ook een planning van terugkomende taken, zoals iedere woensdag mijn was doen en iedere maandag mijn plantjes water geven. Nu ik weer meer werk vind ik het heel lastig om de structuur in mijn leven te behouden. Werken in de zorg is werken zonder structuur. Ik heb geen vaste werkdagen en er is ook veel verschil tussen vroege of late diensten. Ik ben nog zoekende in hoe ik hiermee om kan gaan. Tijdens mijn burn-out heb ik ook mijn vriend leren kennen, met wie ik hartstikke gelukkig ben. Ik ben graag zo veel mogelijk tijd bij hem en omdat hij een fulltime baan heeft en best een eindje van mij af woont, komt dat vaak neer op de weekenden (als ik niet hoef te werken). Ik leef naar die weekenden toe en soms kan ik in de avonden doordeweeks ook wel wat tijd vrijmaken, maar ook dit zorgt voor weinig structuur. Ik hoop nog een oplossing te vinden hiervoor.

Zoals ik al vertelde ben ik gestopt met mijn HBO-opleiding. Nu heb ik al een MBO-diploma en een vast contract bij een fijne instelling, dus ik heb niet perse een tweede diploma nodig. Toch merk ik dat het al een tijd bij me kriebelt om toch weer een HBO-opleiding op te pakken. Studeren vind ik leuk, ik vind het prettig om nieuwe dingen te leren, ervaringen op te doen in de vorm van stages en te sparren met klasgenoten. Bovendien ben ik jong, en als ik binnen nu en een paar jaar nog een opleiding afrond wordt mijn studieschuld kwijtgescholden. Ik heb al een paar ideeën in mijn hoofd en ik had me zelfs al voor een opleiding aangemeld, maar weer afgemeld omdat het toch niet goed voelde. Ik merk dat ik maar een beetje lig te dobberen, en ik zou zo graag eens doorpakken om er achter te komen wat ik precies wil. Ik hoop dat deze community me hierbij kan helpen.

Ik vind het een beetje overweldigend hoeveel er op deze site te vinden is dus ik ga hier op mijn gemakje een weg proberen te vinden. Hopelijk tot snel!

Liefs, Jenny

Welkom @jenny!

Bedankt voor je mooie en open verhaal! 

Tof ook hoe je op jonge leeftijd al zoveel hebt gedaan en goed bewust nadenkt over je vervolgstappen. Hoe jonger je daarmee begint des te meer voordeel het je oplevert op de lange termijn (en hoe gelukkiger je dus wordt). 

1. Wat lijkt je het leukste om te doen wat betreft studie? En nog belangrijker: waarom wil je weer een studie volgen? Wat wil je er uiteindelijk mee bereiken?

2. Heel goed om alles rustig te bekijken in deze community. Neem er lekker de tijd voor. Bekijk ook zeker even de introductievideo voor meer informatie: https://community.leroyseijdel.nl/conversations/ben-je-nieuw-hier-start-met-deze-uitleg-video. 

3. Mijn advies is om 5 minuten per week vrij te maken om je acties voor je belangrijkste doel te delen in de community. Dit houd je scherp en gefocust op je doel waardoor je persoonlijke resultaten ook beter worden. De wekelijkse planning vind je hier: https://community.leroyseijdel.nl/boards/vip-planning. Verder kun je, zoals gezegd bij punt 2, alles op je eigen tempo doornemen. 

Heb je vragen of is er nog iets onduidelijk? Dan kun je die delen in het board ''Overige Vragen'', dan helpen we je graag verder: https://community.leroyseijdel.nl/boards/support.

Ik ben benieuwd naar je eerste antwoorden. Veel succes en tot snel! :-)

Leroy

Bedankt voor je reactie @leroyseijdel​! 

Ik merk dat ik sowieso wil doorpakken op de zorg en het werken met mensen. Ik kijk vooral naar studies als social work en toegepaste psychologie, maar ik vind het heel moeilijk om een keuze te maken, omdat ik van de ene kant heel veel leuk vind en van de andere kant bang ben dat ik altijd iets beters zou kunnen vinden. Mijn interesses zijn niet allemaal te bundelen in één specifieke opleiding. Zo vind ik het brein interessant, en wat de werking is van de hersenen, hormonen en wat voeding doet met je emoties en humeur. Maar ik vind het ook heel interessant om te kijken naar de kracht van groepsdynamica en wat dat met de mens doet. Ik zie het niet perse zitten om als psycholoog aan de slag te gaan (als in, tegenover je cliënt zitten en het gesprek na 3 kwartier weer afkappen) maar mijn hele leven op een groep werken lijkt me ook niks (ik vind structuur juist wel belangrijk en ik vind verslagen schrijven ook leuk).

De reden dat ik een studie wil volgen is eigenlijk omdat ik dat hartstikke leuk vind, alle elementen eraan eigenlijk. Nieuwe mensen leren kennen, nieuwe dingen leren, stage lopen, klasgenoten hebben, huiswerk maken (haha, ik ben waarschijnlijk een van de weinigen die daar echt zin in kan hebben).... Bovendien merk ik dat ik het gevoel heb dat ik nog niet klaar ben met studeren. Mijn vorige studie heb ik zo abrupt gestopt en ik merk dat ik dit in mijn hoofd nog helemaal niet afgesloten heb. De vraag is echter of ik weer zou willen studeren omdat ik nu het idee heb dat ik nog niet goed genoeg ben of dat ik het ook ècht wil, los van angsten. Snap je een beetje wat ik bedoel?