Even voorstellen

Ik ben Sabrina en ben 43 jaar. Moeder van 4 jongens en oma van 2 kleinzoontjes.
Ook ik heb veel last van uitstelgedrag en daar wil ik vanaf en wel zo snel mogelijk omdat dat gedrag ook mijn relatie in de weg zit.
Ik denk dat onzekerheid er ook wel mee te  maken heeft. Want op zowel de lagere school alsook het voortgezet onderwijs werd ik veel gepest en ik durfde niets terug te doen. Toen ik net 17 jaar was leerde ik de vader van mijn kinderen kennen. Achteraf gezien was dat nog vele malen erger dan het gepest maar op dat moment kon ik nog niet weten dat dit een relatie van 18 jaar zou zijn waarin ik geestelijk en lichamelijk werd mishandeld. Tel daarbij op dat 2 van de 4 kids zware beperkingen van hadden/hebben en je er als jonge dame helemaal alleen voor stond ondanks dat je partner dagelijks bij huis was. Heb na die relatie therapie gevolgd en voor toen was het oké. Al die jaren heb ik geen betaalde baan gehad ivm het zorgen voor de kinderen. Eind vorig jaar kwam bij mij het besef dat ik graag wilde gaan leren en werken en vroeg hulp bij de gemeente, en die wilden me natuurlijk ook helpen. Nu kom ik de laatste 2 weken erachter dat ik denk dat ik er toch nog niet aan toe ben, na juist alles wat er is gebeurd. Want dit wat ik vertel is maar een ontzettend kleine deel van mijn leven.
Ik ben er voor mezelf wel achter dat om verder te komen in het leven en een leuke toekomst op te bouwen dat ik het uitstelgedrag moet gaan afleren.
Wat ik mijzelf een mooi tijdje terug wel heb afgeleerd is dat wanneer ik bijv de woonkamer aan het schoonmaken ben, ik daar ook mee bezig blijf totdat het af is.
Ik hoop hier echt goede tips te krijgen en daardoor mijn leven beter op de rails te krijgen.
Iig bedankt voor het lezen van dit lang bericht. Mocht het warrig overkomen dan stel me gerust een vraag

Heeee Sabrina,
Wat gaaf dat je je verhaal hier zo openlijk en eerlijk deelt en intelligente verbanden met vroeger legt. 
En wat pittig om te ervaren dat je er nog niet aan toe bent al klinkt dat wel zo logisch; wat een halve (of hele) emotionele burnout gevoelens zal je te verwerken hebben; zware relatie, er alleen voor staan, lieve maar veel aandachtvragende kinderen, bewondering!
Heel helder verhaal juist.

En nu moet ik gauw weer door aan mijn studie uur , want ook ik ben mega van t uitstellen. 
En ja , dat staat zeker in verband bij mij ook met een pittig verleden, leuke ouders maar in een bereslecht huwelijk met altijd maar spanningen en conflicten, openlijk of onderhuids, moeten keizen voor of tegen de ene of andere ouder, eenzaam voelen (zag niemand aan mijn overdreven sociale vrolijke gedrag)  etcetera. Gelukkig therapie gehad; 
en nu dus de 1 Minuut Coaching en Community voor het aanpakken van het discipline deel.

Groeten en veel plezier en succes hier,
en als je iets nodig hebt laat maar weten. 
tip: Ik vond het leuk om wat in de recente berichten rond te lezen in de verschillende onderdelen/boards van deze community; gek genoeg staan helemaal onderaan de nieuwste berichten (dat zou andersom moeten zijn zou ik dan denken). 
En als je een nieuwere recente topic wilt openen dan maak je gewoon zelf in nieuwe aan in éen van die 'boards'/onderdelen

groet! Gertjan