Empathie en compassie in Nederland?

Wat mij al een hele tijd bezig houdt is het volgende;
Jaarlijks doet TNO in opdracht van het Ministerie van OC en W onderzoek naar de werknemerstevredenheid in Nederland. Hieruit blijkt het volgende;
* Jaarlijks geven meer dan 600.000 werknemers aan dat zij gepest worden op het werk
* Jaarlijks geven 150.000 werknemers aan dat zij structureel gepest worden door hun direct leidinggevende op het werk
* Jaarlijks tellen wij 4 miljoen ziektedagen die direct gerelateerd zijn aan pesten op het werk
* Jaarlijks betalen wij collectief 1.2 miljard euro aan ziektekosten die direct gerelateerd zijn aan pesten op het werk
* En....Nederland staat aan de top van Europese landen als het gaat om pesten op het werk.
Huhhh? Hoe komt dit?
Al bijna 9 jaar verdiep ik mij in de werking van empathie en compassie en pas het toe in mijn eigen leven. Bovenstaande cijfers komen volgens mij door een gebrek aan, dan wel onwetendheid over empathie en compassie. Het actief beoefenen van empathie en compassie hebben mijn leven enorm verrijkt en mooier gemaakt. Ik ben nu 56 jaar en begonnen aan een boek over empathie en compassie. Wat het met mijn leven heeft gedaan (er staan ook wat spannende gebeurtenissen in!) en wat het kan betekenen voor de Nederlandse samenleving. Dat houdt mij bezig!

Welkom @anand!

Wat bedoel je precies te zeggen met bovenstaande verhaal? Wat is de reden dat je dit hier deelt? ?

Ik ben benieuwd!

Leroy

Tnx Leroy....uhm....Ik werd gevraagd mijzelf voor te stellen. Ik wist niet precies hoe en waar ik dit moest doen (beetje digibeet,,,nog) kon nergens een knopje vinden. Heb toen maar opgeschreven waar ik nu mee bezig ben zodat de mensen in deze community een beetje weten waar ik mee bezig ben.....is dat ok? Anders verwijder ik het weer hoor als dit ongepast is....bijvoorbaat excuses als dat het geval is.

Geen probleem @anand! 

Wat is je belangrijkste doel? En wat is de reden dat jij je hebt ingeschreven? Wat hoop je hier in deze community te bereiken/behalen? ?

Groetjes Leroy

Hoi Anand, Van begin tot eind is het iets wat niet veranderd kan worden. Het verhaal ligt mij wel, omdat ik ook geen kant durf op te gaan. Kom je thuis en dan kan je niet over je werk praten. In loondienst werken geeft altijd soort spanning en moeilijk te bespreken. Dan heb je de ondernemers die voor de vrijheid gaan, maar tijd geld is. Ik ben zelf op m'n 14e begonnen met werken. En ben nu vele jaren al arbeidsongeschikt. Dezelfde redenen. Burn-out en dus opgebrand. Maar mijn tijd begint te tikken, als ik me niet verder kan ontwikkelen. Ik kan het soms niet eens uitleggen en heb dus ook maar een boek geschreven. Het is in de verkoop gebracht. Het idee is leuk, maar moet nog steeds een doorstart maken voor m'n gevoel. Ben je het hiermee eens?