Vorig jaar september heb ik met veel vastberadendheid en overtuiging mijn baan opgezegd. Ik voelde me sterk, zeker en energiek. Ik heb altijd binnen de hulpverlening gewerkt en zou de aankomende tijd gaan gebruiken om mij te oriënteren op een carrière switch. Hoe dat eruit zou gaan zien en of dit in loondienst zou zijn of als ondernemer starten wist ik nog niet. Na een week thuis voelde ik meer rust komen en 'gunde'  het mijzelf om even wat maanden te gaan besteden aan thuis zijn. Er zijn voor de kinderen. Helpen op school. Klussen thuis oppakken en in de tijd daarnaast netwerkgesprekken voeren en plan de campagne maken. Echter ben ik inmiddels tien maanden verder en zit ik nog steeds 'comfortabel'  thuis. Ik loop tegen patronen aan die ik al wel van mijzelf kende maar die nu ik zelf tijd moet plannen wel erg beperkend werken en vrij hardnekkig blijken te zijn. Er schieten vaak ideeën door mijn hoofd. Ik wil van alles doen. Opzoeken op het internet en gesprekken met allerlei mensen voeren. Echter komt er heel weinig van terecht. Ik kreeg geen focus te pakken. Twijfel veel. Wat ik vandaag omarm kan ik morgen weer aan de kant zetten. Ik kan en wil starten in september met een korte opleiding tot coaching. Echter voel ik mijzelf nu als mijn grootste client en durf bijna niet meer hardop mijn ambitie uit te spreken. Tegelijkertijd twijfels ik hier weer aan en ben met nietszeggende huishoudelijke klusjes bezig of wat al niet meer voor bijzaken ipv mij te gaan richten op het opzetten van een coachingspraktijk. 
Ik hoop dmv aanmelding bij deze community soortgenoten te ontmoeten en samen te ontdekken wat kan helpen bij het structureren van gedachten. Het plannen, organiseren, en prioriteren van acties. Gebruik maken van mijn kwaliteiten als positiviteit, relativeren en mildheid ipv deze in te zetten om mijn gedrag te rechtvaardigen of mijzelf voor de gek te houden.