ik ben wandelmaatje van iemand met ernstige depressie na een burn-out van ca 8 jaar geleden. Iemand die blijft hangen in het verleden en de zonnige kant van het leven niet meer ziet. Terwijl de huisarts meer van “pappen en nathouden” is, dat is mijn persoonlijke mening hoor, denk ik dat de kracht van positief denken moet worden aangeleerd en “het kom uit je luie stoel beleid” gehanteerd moet worden, Ik probeer hier indrukken op te doen die mij als “buddy” bij dit  vrijwilligerswerk  kunnen ondersteunen